Interview Koen
John, u heeft het etiket ex- gedetineerde, hoe kom je aan deze stempel?
,,De stempel ex- gedetineerde heb ik te danken aan mijn detentieverleden. Ik heb in 2003 tweemaal geprobeerd mijn vrouw om het leven te brengen. Zelf zag ik in dat het ontzettend slecht met mij ging en heb mij gemeld bij een PAAZ. Hier gaf men aan dat zij bij behandeling openheid van zaken wilde geven bij justitie en politie. Dit heb ik dan ook gedaan. Tussen het plegen van de delicten en de persoonlijke aangifte zaten plusminus drie maanden.
Direct na mijn aangifte werd ik in detentie genomen en veroordeeld voor twee pogingen tot moord. Deze detentie heb ik afgelegd in verschillende gevangenissen, waaronder de Geerhorst in Sittard en Overmaze in Maastricht. In september 2005 kwam er een einde aan deze detentie, de bedoeling was om mij nu te plaatsen in een TBS- instelling, dit was echter niet zo makkelijk, er was namelijk geen plaatsmogelijkheid. Vijf maanden lang was ik passant en werd ik in hechtenis genomen in het Huis van Bewaring. Daaropvolgend werd ik in 2006 t/m augustus 2011 geplaatst in Venray bij de Rooyse Wissel(TBS). Het laatste halfjaar van mijn straf/behandeling in Venray stond in voornamelijk in het teken van re- integratie. Ik werd begeleidt door de reclassering en dankzij mijn verlofaanvragen veel ‘buiten de poorten’ te vinden. Hier deed ik vrijwilligerswerk en werkte in het huishouden.
Ik heb nooit verkeerde vrienden gehad, drugs gebruikt, in het criminele circuit rondgezworven en gebruikte ten tijden van mijn straf/behandeling geen medicatie, dit werkte allemaal positief mee in de overweging om mij verlof toe te dienen.”
Je geeft aan: ‘Ik heb nooit verkeerde vrienden gehad, nooit drugs gebruikt en heb nooit in het criminele circuit gezeten, wat maakt het dan toch dat het zover komt?
,,In 2000 is mijn vader overleden. Ik kropte mijn emoties dermate op dat ik wilde afreageren op de persoon waarvan ik dacht dat zij het probleem was(mijn vrouw). Toen ik de twee delicten gepleegd heb zag ik hoeveel schade ik toebracht aan haar, aan de hand daarvan heb ik dan ook besloten om mij te laten behandelen in de PAAZ zoals eerder beschreven.”
Waarom heeft u zelf aangifte gedaan en heeft uw vrouw dat toentertijd niet gedaan?
,,Mijn vrouw vond dat ik niet gestraft moest worden, maar dat ik behandeld moest worden. Mijn vrouw is dan ook volledig betrokken geweest bij mijn behandeling. Wij destijds gescheiden en hebben elkaar een drietal weken niet gesproken. Inmiddels zijn wij sinds 2010 wederom gehuwd. Ten tijden van de delicten slikte ik zeven verschillende soorten medicatie, dit werkte naar mijn mening alleen maar averechts.”
Moet ik dan denken aan antidepressiva?
,,Ja, o.a. Ik slikte ook antipsychotica etc.”
Hoe heb jij deze jaren in detentie en behandeling ervaren?
,,In de jaren dat ik behandeld werd heb ik twee soort therapieën gevolgd. Een hiervan was de systeemtherapie, hierbij werden mijn vrouw, ik en het systeem bekeken en behandeld. De vraag hoe mijn vrouw en ik verder konden na mijn straf werd hier als hoofddoel opgesteld.
De andere therapie waarvan de naam mij even ontschoten is vond ik eigenlijk nutteloos. Toch kun je deze mening ‘binnen de poorten’ maar beter verzwijgen, anders heb je zo weer een nieuwe therapie over het inzicht krijgen in je eigen problematiek.”
Je bent veroordeeld geweest voor twee pogingen tot moord op je vrouw, wat voor gevolgen heb je ervaren en ervaar je n.a.v. deze straf c.q. behandeling?
,,Ik ervaar drie soorten mensen binnen deze maatschappij:
1. Mensen die contact willen, maar puur uit zijn om de sensatie van het verhaal.
2. Ontwijkers, die niks meer met je te maken willen hebben. (de meerderheid)
3. Oprecht geïnteresseerden.
Daarnaast is het aan een baan komen gewoon praktisch onmogelijk. Ik ben daarom ook zzp`er waarbij ik software ontwikkel. Tevens geef ik ook voorlichtingen op scholen, waarvoor ik graag een VOG(Verklaring Omtrent Gedrag) wilde aanvragen. Deze werd mij afgeraden door het Openbaar Ministerie/Justitie.
Uiteraard begrijp ik het dat pedofielen niet in de buurt van school mogen komen, of boekhoudfraudeurs niet bij Ernst en Young mogen werken. Maar ik vorm totaal geen gevaar meer voor deze maatschappij, waardoor ik geen begrip kan tonen voor deze beslissing.”
Ik zal eerlijk bekennen dat ik bij het beeld van een ex- gedetineerde denk aan een tientonner met plakplaatjes, oorbellen e.d. Er is zo’n stevige beeldvorming en stereotypen ten aanzien van deze doelgroep. Hoe zou in uw optiek deze kijk v.d. ‘normale burger’ veranderd kunnen worden?
,,En, voldoe ik aan het beeld wat jij zojuist beschrijft? Niet hè? Het is ontzettend lastig om zo’n beeld en wantrouwen van de maatschappij te verzachten. Een optie die ik zie is: Het in dienst nemen van ex- gedetineerde om beeldvorming tegen te gaan.
De ene arts is niet de andere, de ene docent is niet hetzelfde als de andere docent. En zo geldt het ook voor ex- gedetineerden. Ze zijn lang niet allemaal hetzelfde!”
Ik kan mij voorstellen dat familie en vrienden van u en uw vrouw een negatief en wantrouwend beeld bij u hebben gekregen. Hoe ervaar u dit? En wat doet dat met u?
,,Ach Koen. Ik had een vriendengroep van 15 man, raad eens hoeveel er over zijn? Twee…
Mijn broer heb ik nog eenmaal op een begrafenis gezien, die wilt niks meer met mij te maken hebben. Verder praat de familie van mijn vrouw over mij als een persoon die totaal niet te vertrouwen is, dat terwijl ik hun nooit iets heb willen aandoen. De zus van mijn vrouw wil graag met haar afspreken, maar zonder mij. Het is verschrikkelijk. Mijn juridische straf heb ik ondergaan en volbracht, maar mijn maatschappelijke straf ervaar ik elke dag.”
In hoeverre hebben jouw verleden en eerdere levensfase een rol gespeeld bij de ‘psychische ontsporing?’
,,Vroeger zat ik op een basisschool waar met de harde hand gestraft werd. Ik lette altijd op mijn woorden, zodat ik niet geslagen werd. Dit vormde de basis van mijn delict. Iedereen wilde spreken over het overlijden van mijn vader behalve ik. Ik hield liever mijn emoties voor me.”
Je geeft een voorbeeld van de basisschool. Wat voor overige opleidingen heb je gevolgd en wat voor ervaringen heb je binnen het werkveld?
,,Ik ben begonnen op de LTS, hierna ben ik naar het MAVO gegaan. Verder leer ik mijzelf alles aan wat ik wil. Ik heb werkervaring binnen de post, salesmanager, defensie en nu dan als software ontwikkelaar. Ik kwam uit een normaal arbeidersgezicht van drie kinderen.”
Ieder mens heeft bepaalde drijfveren en droombeelden, wat zijn die van u?
,,Ik zat vroeger in dienst bij defensie. Als ik mijn leven opnieuw zou mogen leven zou ik hier nooit uitstappen. Ik heb absoluut spijt van mijn uitdiensttreding. Na mijn tijd in dienst ben ik gaan solliciteren bij de politie, vanwege de geboorte van mijn zoon heb ik aan de aanname geen gehoor gegeven.”
Veelal worden de negatieve aspecten en valkuilen van ex-gedetineerden belicht, toch heeft ieder mens zijn kwaliteiten. Kun jij die van jou benoemen?
,,Talenten van mij zijn o.a. het ontwikkelen van software, het geven van voorlichtingen op een interactieve en informatieve manier. Maar hier moeten we niet te lang bij stilstaan want talenten worden ondergeschikt aan het detentieverleden. Ik kan/ga dus niet mijn talenten opnoemen.”
In hoeverre heeft religie een rol gespeeld in uw leven John?
,,De religie staat los van de delicten die ik gepleegd heb. Ik heb altijd geloofd dat er 'iets’ is na de dood. Wat dat ‘iets’ moge zijn weet ik niet precies, maar het vertrouwen in god ben ik in de gevangenis verloren.
Kortom, de straf die ik gekregen heb is terecht, ik heb spijt van mijn handelen in 2003, maar de gevolgen na detentie zijn veel groter dan de meeste burgers overzien.”
John, u heeft het etiket ex- gedetineerde, hoe kom je aan deze stempel?
,,De stempel ex- gedetineerde heb ik te danken aan mijn detentieverleden. Ik heb in 2003 tweemaal geprobeerd mijn vrouw om het leven te brengen. Zelf zag ik in dat het ontzettend slecht met mij ging en heb mij gemeld bij een PAAZ. Hier gaf men aan dat zij bij behandeling openheid van zaken wilde geven bij justitie en politie. Dit heb ik dan ook gedaan. Tussen het plegen van de delicten en de persoonlijke aangifte zaten plusminus drie maanden.
Direct na mijn aangifte werd ik in detentie genomen en veroordeeld voor twee pogingen tot moord. Deze detentie heb ik afgelegd in verschillende gevangenissen, waaronder de Geerhorst in Sittard en Overmaze in Maastricht. In september 2005 kwam er een einde aan deze detentie, de bedoeling was om mij nu te plaatsen in een TBS- instelling, dit was echter niet zo makkelijk, er was namelijk geen plaatsmogelijkheid. Vijf maanden lang was ik passant en werd ik in hechtenis genomen in het Huis van Bewaring. Daaropvolgend werd ik in 2006 t/m augustus 2011 geplaatst in Venray bij de Rooyse Wissel(TBS). Het laatste halfjaar van mijn straf/behandeling in Venray stond in voornamelijk in het teken van re- integratie. Ik werd begeleidt door de reclassering en dankzij mijn verlofaanvragen veel ‘buiten de poorten’ te vinden. Hier deed ik vrijwilligerswerk en werkte in het huishouden.
Ik heb nooit verkeerde vrienden gehad, drugs gebruikt, in het criminele circuit rondgezworven en gebruikte ten tijden van mijn straf/behandeling geen medicatie, dit werkte allemaal positief mee in de overweging om mij verlof toe te dienen.”
Je geeft aan: ‘Ik heb nooit verkeerde vrienden gehad, nooit drugs gebruikt en heb nooit in het criminele circuit gezeten, wat maakt het dan toch dat het zover komt?
,,In 2000 is mijn vader overleden. Ik kropte mijn emoties dermate op dat ik wilde afreageren op de persoon waarvan ik dacht dat zij het probleem was(mijn vrouw). Toen ik de twee delicten gepleegd heb zag ik hoeveel schade ik toebracht aan haar, aan de hand daarvan heb ik dan ook besloten om mij te laten behandelen in de PAAZ zoals eerder beschreven.”
Waarom heeft u zelf aangifte gedaan en heeft uw vrouw dat toentertijd niet gedaan?
,,Mijn vrouw vond dat ik niet gestraft moest worden, maar dat ik behandeld moest worden. Mijn vrouw is dan ook volledig betrokken geweest bij mijn behandeling. Wij destijds gescheiden en hebben elkaar een drietal weken niet gesproken. Inmiddels zijn wij sinds 2010 wederom gehuwd. Ten tijden van de delicten slikte ik zeven verschillende soorten medicatie, dit werkte naar mijn mening alleen maar averechts.”
Moet ik dan denken aan antidepressiva?
,,Ja, o.a. Ik slikte ook antipsychotica etc.”
Hoe heb jij deze jaren in detentie en behandeling ervaren?
,,In de jaren dat ik behandeld werd heb ik twee soort therapieën gevolgd. Een hiervan was de systeemtherapie, hierbij werden mijn vrouw, ik en het systeem bekeken en behandeld. De vraag hoe mijn vrouw en ik verder konden na mijn straf werd hier als hoofddoel opgesteld.
De andere therapie waarvan de naam mij even ontschoten is vond ik eigenlijk nutteloos. Toch kun je deze mening ‘binnen de poorten’ maar beter verzwijgen, anders heb je zo weer een nieuwe therapie over het inzicht krijgen in je eigen problematiek.”
Je bent veroordeeld geweest voor twee pogingen tot moord op je vrouw, wat voor gevolgen heb je ervaren en ervaar je n.a.v. deze straf c.q. behandeling?
,,Ik ervaar drie soorten mensen binnen deze maatschappij:
1. Mensen die contact willen, maar puur uit zijn om de sensatie van het verhaal.
2. Ontwijkers, die niks meer met je te maken willen hebben. (de meerderheid)
3. Oprecht geïnteresseerden.
Daarnaast is het aan een baan komen gewoon praktisch onmogelijk. Ik ben daarom ook zzp`er waarbij ik software ontwikkel. Tevens geef ik ook voorlichtingen op scholen, waarvoor ik graag een VOG(Verklaring Omtrent Gedrag) wilde aanvragen. Deze werd mij afgeraden door het Openbaar Ministerie/Justitie.
Uiteraard begrijp ik het dat pedofielen niet in de buurt van school mogen komen, of boekhoudfraudeurs niet bij Ernst en Young mogen werken. Maar ik vorm totaal geen gevaar meer voor deze maatschappij, waardoor ik geen begrip kan tonen voor deze beslissing.”
Ik zal eerlijk bekennen dat ik bij het beeld van een ex- gedetineerde denk aan een tientonner met plakplaatjes, oorbellen e.d. Er is zo’n stevige beeldvorming en stereotypen ten aanzien van deze doelgroep. Hoe zou in uw optiek deze kijk v.d. ‘normale burger’ veranderd kunnen worden?
,,En, voldoe ik aan het beeld wat jij zojuist beschrijft? Niet hè? Het is ontzettend lastig om zo’n beeld en wantrouwen van de maatschappij te verzachten. Een optie die ik zie is: Het in dienst nemen van ex- gedetineerde om beeldvorming tegen te gaan.
De ene arts is niet de andere, de ene docent is niet hetzelfde als de andere docent. En zo geldt het ook voor ex- gedetineerden. Ze zijn lang niet allemaal hetzelfde!”
Ik kan mij voorstellen dat familie en vrienden van u en uw vrouw een negatief en wantrouwend beeld bij u hebben gekregen. Hoe ervaar u dit? En wat doet dat met u?
,,Ach Koen. Ik had een vriendengroep van 15 man, raad eens hoeveel er over zijn? Twee…
Mijn broer heb ik nog eenmaal op een begrafenis gezien, die wilt niks meer met mij te maken hebben. Verder praat de familie van mijn vrouw over mij als een persoon die totaal niet te vertrouwen is, dat terwijl ik hun nooit iets heb willen aandoen. De zus van mijn vrouw wil graag met haar afspreken, maar zonder mij. Het is verschrikkelijk. Mijn juridische straf heb ik ondergaan en volbracht, maar mijn maatschappelijke straf ervaar ik elke dag.”
In hoeverre hebben jouw verleden en eerdere levensfase een rol gespeeld bij de ‘psychische ontsporing?’
,,Vroeger zat ik op een basisschool waar met de harde hand gestraft werd. Ik lette altijd op mijn woorden, zodat ik niet geslagen werd. Dit vormde de basis van mijn delict. Iedereen wilde spreken over het overlijden van mijn vader behalve ik. Ik hield liever mijn emoties voor me.”
Je geeft een voorbeeld van de basisschool. Wat voor overige opleidingen heb je gevolgd en wat voor ervaringen heb je binnen het werkveld?
,,Ik ben begonnen op de LTS, hierna ben ik naar het MAVO gegaan. Verder leer ik mijzelf alles aan wat ik wil. Ik heb werkervaring binnen de post, salesmanager, defensie en nu dan als software ontwikkelaar. Ik kwam uit een normaal arbeidersgezicht van drie kinderen.”
Ieder mens heeft bepaalde drijfveren en droombeelden, wat zijn die van u?
,,Ik zat vroeger in dienst bij defensie. Als ik mijn leven opnieuw zou mogen leven zou ik hier nooit uitstappen. Ik heb absoluut spijt van mijn uitdiensttreding. Na mijn tijd in dienst ben ik gaan solliciteren bij de politie, vanwege de geboorte van mijn zoon heb ik aan de aanname geen gehoor gegeven.”
Veelal worden de negatieve aspecten en valkuilen van ex-gedetineerden belicht, toch heeft ieder mens zijn kwaliteiten. Kun jij die van jou benoemen?
,,Talenten van mij zijn o.a. het ontwikkelen van software, het geven van voorlichtingen op een interactieve en informatieve manier. Maar hier moeten we niet te lang bij stilstaan want talenten worden ondergeschikt aan het detentieverleden. Ik kan/ga dus niet mijn talenten opnoemen.”
In hoeverre heeft religie een rol gespeeld in uw leven John?
,,De religie staat los van de delicten die ik gepleegd heb. Ik heb altijd geloofd dat er 'iets’ is na de dood. Wat dat ‘iets’ moge zijn weet ik niet precies, maar het vertrouwen in god ben ik in de gevangenis verloren.
Kortom, de straf die ik gekregen heb is terecht, ik heb spijt van mijn handelen in 2003, maar de gevolgen na detentie zijn veel groter dan de meeste burgers overzien.”